Voor de hoofdingang is een visualisatie te zien van het best bewaarde badhuis dat we in Nederland bij een castellum kennen. Het gebouw werd in 1940 voor een klein deel opgegraven, maar als gevolg van het uitbreken van de oorlog haastig weer toegedekt. Daardoor ging de precieze locatie verloren maar in 2006 zijn de muurresten door middel van grondradar nauwkeurig in kaart gebracht. De radarbeelden getuigen net als de foto’s uit 1940 van een voor ons land unieke conservering.
Het is de enige complete plattegrond van een badhuis die we langs Romeinse grens in Nederland kennen. De grondradarbeelden tonen vermoedelijk verschillende bouwfasen door elkaar heen. Zonder opgraving zijn die moeilijk te ontwarren. De visualisatie, in de vorm van perken met siergras binnen stalen banden met LED-licht, beperkt zich daarom tot een 1-op-1 vertaling van de radarbeelden. In dit vormenspel kunnen we de traditionele Romeinse opbouw herkennen van een kleedruimte gevolgd door een koud-, lauw- en warmwaterbad met zijruimtes voor kleine zwemkuipen en stookinstallaties.